W ramach organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej warto zwrócić szczególną uwagę na uczniów zdolnych. To kategoria uczniów, którą określa się jako tych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wymagają stosowania specjalnych metod i form pracy oraz indywidualnego podejścia, aby swoje zdolności rozwijać i wzmacniać.
   Pierwszym krokiem do pracy z uczniem zdolnym jest przyjęcie definicji – co my jako ta konkretna placówka rozumiemy pod nazwą „uczeń zdolny”. Szeroka definicja pozwala poszerzyć grono uczniów zdolnych lub posiadających potencjalne zdolności, które warto rozwijać.
   Krok drugi – to zaplanowania różnych form diagnozy. Istotą diagnozy jest, w przypadku uczniów zdolnych, odkrywanie i identyfikacja ich predyspozycji i możliwości, stanowi ona bazę do dalszych działań wspierających, a także przewidywania przyszłych osiągnięć dziecka.
Beata Dyrda w książce „Trudne dzieciństwo ucznia zdolnego” wyróżnia w diagnozie ucznia zdolnego dwa podejścia: psychologiczne i pedagogiczne.
Pierwsze z nich koncentruje się na rozpoznawaniu tych aspektów funkcjonowania uczniów, które można zdiagnozować za pomocą specjalistycznych narzędzi i testów psychologiczno-pedagogicznych. Narzędzia te badają głównie poziom intelektualny oraz uzdolnienia specjalne, a także sferę osobowościową. Oparta na nich diagnoza przeprowadzana jest głównie poza szkołą, w poradniach psychologiczno-pedagogicznych. Narzędzia te dostarczają rzetelnej i trafnej diagnozy zdolności ucznia, należy jednak pamiętać, że opieranie się na danych pochodzących jedynie z tego rodzaju pomiaru jest niewystarczające do pełnego poznania dziecka. Właściwa procedura identyfikacji zdolności uwzględnia również drugie podejście – pedagogiczne, którego głównym elementem jest obserwacja szkolnych osiągnięć ucznia, a taką możliwość mają przede wszystkim nauczyciele w szkołach.
Podstawowe narzędzie diagnostyczne nauczyciela stanowi obserwacja. Pozwala ona na
interpretację spostrzeżeń dotyczących funkcjonowania ucznia. Ponadto praktyka obserwacji zwiększa wrażliwość nauczyciela na sygnały płynące od ucznia. Ponadto warto w procesie diagnozy skorzystać z formy wywiadu – z rodzicem oraz samym uczniem, a także z metody portfolio. W literaturze przedmiotu odnajdziemy także inne metody diagnozy ucznia zdolnego.
   Etap trzeci to zaplanowanie różnorodnych form wsparcia – od pracy na lekcji przez zajęcia rozwijające uzdolnienia po indywidualny program czy tok nauki wraz przyspieszoną promocją.
   Nie może zabraknąć etapu ostatniego – uważnej analizy całego procesu pracy z uczniem zdolnym wraz z oceną uzyskanych efektów. To etap ewaluacji zakończonej zaleceniami do dalszej pracy wraz refleksją: co możemy jeszcze zrobić, aby nasi uczniowie zasługiwali na miano zdolnych!