„Polecamy” –  kolejna część!

W nowym roku warto naszym Czytelnikom przypomnieć zasady obowiązujące w naszym cyklu: „Warto poczytać ….. polecamy”.

Proponujemy Państwu swoje własne lekturowe przeżycia – tu nie ma żadnych zasad. Książki dotyczą różnych dziedzin, różnych tematów i obszarów. I wcale nie chodzi o to, że książka jest jakoś szczególnie ważna na czytelniczym rynku. Kryterium, które decyduje o tym, że o takiej czy innej pozycji tu piszemy, jest to, że zrobiła na nas wrażenie: zbudowała emocje, zmusiła do myślenia czy refleksji nad sobą. Jedne wstrząsają nami, inne wyciszają. Niektóre zostają na długo w pamięci tylko jako miłe wspomnienia a inne przekładamy na praktykę i wdrażany w swoje pracy zawodowej. Tak czy inaczej, to swoisty „misz-masz” ale na pewno wart czasu poświęconego lekturze.

Dziś polecamy świeżutkie wydanie książki  autorki, której recenzje w ostatnich tygodniach znalazły się na pierwszych miejscach wielu branżowych oraz popularnych stron z powodu Literackiej Nagrody Nobla. Mowa o Han Kang, koreańskiej powieściopisarce, autorce wydanych po polsku czterech pozycji. Do ręki wzięłam „ Wegetariankę”.

Niezwykła powieść, ukazująca odbiór tych samych zdarzeń z punktu widzenia męża, żony – głównej bohaterki, jej siostry oraz szwagra. Cztery różne narracje, cztery różne światy, cztery różne pojmowania życia. Oczywiście każdy znajdzie sobie coś innego, co nas zafrapuje i wciągnie, zmusi do refleksji. Dla mnie osobiście uderzającą była myśl, jak bardzo determinują nasze życie wydarzenia z dzieciństwa, jak bardzo nie rozumiemy swoich najbliższych, jak bardzo jesteśmy częścią świata przyrody.

 Myślę, że każdy Czytelnik znajdzie dla siebie inne  myśli i inne emocje. Koniecznie czytajcie, a jeśli starczy czasu, prosimy o wasze refleksje…

Druga dziś polecana pozycja jest zupełnie inna. Magdalena Tarczoń, psychoteraputka, prowadzi nas w książce Z cyklu: Sorry, taki mamy klimat, czyli… Się wychowuje! przez meandry wychowania dzieci w rodzinie. Zwykłe sytuacje, które dotykają nas w czasie dorastania – od wczesnego dzieciństwa, do dorosłości. Nie trzeba nic więcej – wystarczy być rodzicem, by doświadczać trudności w tej sferze relacyjnej. Czasami – jak Autorka świetnie pokazuje, zamieniamy się niechcący rolami z własnymi dziećmi lub zupełnie nieświadomie karcimy, za to, że powtarzają nasze zachowania. O, ciekawie się wówczas dzieje. A jeszcze problem dziadków i babć, które jakże chętnie  „nie interweniują” w wychowanie wnuków. Oczywiście mocno zbudował mnie również to, że błędy wychowawcze popełniają również lepsi ode mnie – z pełną wiedzą psychologiczną i pedagogiczną, z doświadczeniem, kształcący innych. Taki „geniusz” i autorytet od spraw wychowawczych popełnia błędy, to i  ja jako rodzic nie tracę nic ze swego rodzicielstwa jeśli je popełniam. One jednak uczą najwięcej.

Język i styl lektury niby poradnikowy ale świetne przykłady codzienności z własnym synem czynią tę książkę niebywale atrakcyjną i wymowną. To dla mnie perełka wśród rozlicznych książek z tej tematyki, które w ostatnim czasie czytałam. Polecam wszystkim rodzicom.