W sierpniu ubiegłego roku w Dzienniku Ustaw została opublikowana tzw. ustawa Kamilka, czyli nowelizacja Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zwiększająca ochronę dzieci, przy czym  krzywdzącymi mogą być najbliższe osoby, rówieśnicy, inni małoletni, jak również pracownicy przedszkoli czy szkół.

Na mocy ustawy wszystkie placówki edukacyjne są zobowiązane do ustanowienia, wdrożenia oraz przestrzegania standardów ochrony uczniów i wychowanków przed różnorodnymi formami krzywdzenia: fizycznego, emocjonalnego, materialnego oraz przez cyberprzemocy. Ta ustawa nie tylko mówi, jak reagować, kiedy do przemocy doszło, ale przede wszystkim nakazuje przeciwdziałać krzywdzeniu dzieci.

Standardy oznaczają uporządkowanie istniejących już w placówkach zasad i procedur. Stworzenie schematu interwencji ułatwi działania podejmowane w placówkach i da nauczycielom poczucie bezpieczeństwa, by wszyscy wiedzieli, kiedy trzeba reagować i jak należy zareagować, gdy widzimy, czy podejrzewamy, że wychowankom dzieje się krzywda.

Standardy określają również zasady bezpiecznych relacji miedzy pracownikami a dziećmi oraz pomiędzy wychowankami. Zatem wiążą się bezpośrednio z szeroko pojęta dyscypliną – taką, która zapewnia wychowankom bezpieczeństwo, ale równocześnie szanuje ich podmiotowość.

Takie oczekiwania w pełni realizuje metoda wychowawcza oparta na psychologii A. Adlera, zwana Pozytywną Dyscypliną. Uczy komunikacji i rozpoznawania emocji. Wspiera samodzielność, koncentruje się na poszukiwaniu rozwiązań i uczeniu się na błędach. Swoją skuteczność opiera na poczuciu przynależności wychowanka do grupy, empatii oraz współpracy i wzajemnym szacunku. Podstawową zasadę PD stanowi kombinacja uprzejmości i stanowczości jednocześnie, co gwarantuje bezpieczne relacje miedzy pracownikami a wychowankami oraz pomiędzy dziećmi.